زخم پای دیابتی

زخم پای دیابتی

بیماری دیابت در دراز مدت باعث کم شدن جریان خون در بدن می شود. کم شدن جریان خون در بدن، از پا شروع می شود چرا که کف پا دورترین نقطه به قلب انسان است و نسبت به سایر نقاط بدن خون کمتری را دریافت می کند. هنگامی که زخمی در بدن یک فرد اتفاق می افتد پس از مدت زمانی بصورت خودکار بهبود می یابد، اما در افراد دیابتی به دلیل کاهش جریان خون در بدنشان، این زخم بسیار آهسته بهبود می یابد یا ممکن است اصلا بهبود نیابد، چرا که بهبود یافتن زخم نیازمند خون (مواد غذایی) و اکسیژن می باشد، که در افراد دیابتی این دو عامل به میزان کافی وجود ندارد. البته شایان ذکر است که خود بیماری دیابت، سیستم ایمنی بدن را به میزان فراوانی ضعیف می کند. تضعیف سیستم ایمنی در بدن می تواند موجب عدم بهبودی، دیر بهبود یافتن زخم و یا عفونت زخم شود.
افراد دیابتی معمولا از اختلال اعصاب رنج می برند، اختلال عصبی در این افراد به گونه ای است که باعث کم شدن و یا به کلی از بین رفتن احساس در پاها می شود. ممکن است پاهای این افراد در اثر برخورد به سنگ یا شیء نوک تیزی آسیب دیده و زخمی شود، اما به دلیل اختلالات عصبی فرد متوجه این موضوع نشود. لذا توصیه می شود همیشه و حتی در هنگام فصل تابستان از کفش های جلو بسته استفاده نمایید. هرگز از صندل یا دمپایی استفاده نکنید و یا پا برهنه راه نروید. همچنین توصیه می شود روزانه پاهای خود را چک نمایید تا در صورت بروز هر گونه زخم و یا حتی هر گونه قرمزی پوستی مراقبت های لازم را انجام دهید.

دلایل زخم پای دیابتی

همانطور که ذکر شد، بیشتر افراد دیابتی در معرض ابتلا به زخم پا می باشند. اما عواملی وجود دارد که خطر ابتلا به زخم پا در افراد دیابتی را افزایش می دهند، که این عوامل عبارتند از:
•  استفاده از کفش های نامناسب (کفش های تنگ که به پاها آسیب می زنند) یا کفش های بی کیفیت که مانع از گردش خون در پا می شوند.
•  مصرف الکل
•  بیماری های قلبی
•  بیماری ها کلیوی از جمله نارسایی کلیه
•  چاقی مفرط
•  اختلالات بینایی ناشی از دیابت
•  مصرف دخانیات، که باعث کاهش گردش خون در بدن می شود.
•  پیری و افزایش سن، افراد مسن بیشتر در معرض ابتلا به زخم پای دیابتی می باشند.

درمان زخم پای دیابتی

زخم پا از عوارض بیماری دیابت می باشد. زخم پای دیابتی از خطرناکترین مشکلاتی است که می تواند افراد مبتلا به بیماری دیابت را درگیر نماید. توصیه می شود که جهت درمان زخم پای دیابتی راه کار های زیر را انجام دهید:
•  توصیه می شود که همواره میزان قند و فشار و چربی خون خود را کنترل کرده و در حد معتدل نگه دارید.
•  مهم ترین گام در درمان زخم پای دیابتی، کاستن فشار بر پا می باشد. زخم پا باید فرصت کافی برای بهبودی داشته باشد، که یکی از این فرصت ها با کاهش فشار بر پا ایجاد می شود.
•  در صورتی که زخم پای ایجاد شده بزرگ باشد، توصیه می شود بصورت مرتب از آنتی بیوتیک استفاده نمایید. تا از ایجاد عفونت احتمالی جلوگیری شود.
•  توصیه می شود بافت های ملتهب را از بین ببرید.
•  همیشه زخم پای خود را با آب و صابون بشویید و کاملا خشک نمایید. همچنین توصیه می شود بافت مرُده پوست را از بین ببرید.
•  از کفش مناسب استفاده نمایید و روزانه پای خود را چک نمایید، در صورتی که خودتان توانایی انجام این کار را ندارید از دیگران کمک بگیرید.
•  تغییر دمای پوست می تواند از علائم اولیه زخم پای دیابتی باشد. (سرد بودن پوست پا نشانگر ضعیف بودن جریان خون و گرم بودن آن می تواند ناشی از عفونت باشد).
•  توصیه می شود که انواع زخم پای دیابتی به بیماران آموزش داده شود، بالا رفتن سطح اطلاعات بیمار باعث می شود که بیمار توجه ویژه ای به سلامت خود داشته باشد.
•  توصیه می شود همیشه ناخن های پای خود را کوتاه نگه دارید و آن را به حالت صاف بگیرید. از کوتاه کردن ناخن ها به حالت گرد جداً خودداری نمایید.
•  توصیه می شود همیشه پای خود را با کرم مرطوب کننده، مرطوب نمایید. خشکی پوست پا، باعث ایجاد زخم خواهد شد. اما دقت کنید که کرم مرطوب کننده را میان انگشتان خود استفاده نکنید.
•  روزانه پای خود را بشویید و به هیچ وجه از آب بسیار گرم یا آب بسیار سرد استفاده نکنید. قبل از شستشوی پاها حتما دمای آب را با آرنج خود آزمایش کنید (هرگز دمای آب را با کف پای خود تست نکنید).
•  توصیه می شود قبل از اینکه کفش خود را بپوشید حتما با دست آن را چک نمایید.
•  هرگز از کفش نوک تیز، پاشنه بلند، تنگ، جلوباز، دمپایی و یا صندل، کفش بدون جوراب و کفش مرطوب یا خیس استفاده نکنید.
•  اگر اضافه وزن دارید حتما وزنتان را کاهش دهید، توصیه می شود همیشه وزنتان را در حالت ایده آل نگه دارید.